Mijn gedichten gaan vaak over mensen, gewone echte mensen in hun spanningsveld met de wereld om ons heen. Ik schrijf graag over de dagelijkse dingen die ons allemaal raken. met een glimlach, een kritische blik of vol liefde.

 

VOOR DELPHINE

Mevrouw,

we hebben elkaar een handje gegeven, weet u nog

geglimlacht hebben we en bemoedigend elkaar toegeknikt

veel succes ook gewenst

ik mocht U voorstellen aan het publiek

en de aanvankelijk bevroren gedachten laten ontdooien

glimlachjes oproepen, aandacht alstublieft

voor deze Vlaamse dichter, met handen vol pijlen en bijlen

dan mag u, mevrouw, uw woorden laten hakken

ik hou van uw gedichten, ze zijn van een loser

zegt mijn vrouw die zich als vrouw en bewonderaar in U herkent

zo overdegrens, zo zacht vol harde stukjes, als chocola met nootjes

uw pooier neemt u tussen natte dweilen, declameert U

mag ik er om lachen, mevrouw, en vertederd zijn?

ik wil eerst een nachtje lekker slapen na dit festival, met U

bij voorkeur en dan de Airbornewandeling maken, met U

mijn van leukemie genezen neefje loopt ook mee

we kunnen hem aaien over zijn bol en een ijsje geven

en samen gelukkig zijn tot U terugkeert naar Vlaanderen

afscheid, weemoed, u vergeet mij snel en maakt een gedicht

over dat zonovergoten foute festival in ons dorp

U bent van beroep een woordenjager, U kunt niet anders

ik mocht nog een gedeputeerde inleiden voor de opening

van deze schone dag, ze is niet gebleven om

naar U te luisteren, een excuus verborg haar angst

voor woorden uit het hart, over Uw vrienden en vissen

U was zo vriendelijk uw bundel voor haar te signeren, mevrouw

en ik was te laat, heb slechts een boek vol kogelgaten

 

Ode aan Delphine Lecompte uit Vlaanderen

(op het Festival Het Park Vertelt Oosterbeek 2017)

 

Eerste prijs van de poëziewedstrijd van de gemeente Renkum in verband met het 100-jarig bestaan in 2024

De open inrichting Wolfheze

 

ik draag een petje van Che Guevara, zegt de vrouw
ik ben altijd een echte guerrilla geweest
kijk mijn soldatentrui, mijn kaki broek en mijn oude kistjes

ze kijkt me ondeugend aan, een rood en tanig gezicht
met een enkele traan die druppelt op de naamplaat op haar borst
naast twee medailles uit de Sowjet Unie en één van Ban de Bom

ik zie mijn zusters vanmiddag, daarom loop ik hier
op het terrein van deze open inrichting, zo heet dat toch?
Twee hebben kinderen, die komen niet, geen tijd, drukdruk
ze zijn al dood, in Irak was dat, mijn broertje ook
arts was hij daar, hij schreef zulke mooie boeken…
daarom heb ik het zo moeilijk, ik slik heel veel pillen
en ik kan niet wennen aan wat mannen van mij willen.
Ik kan nooit meer slapen en jij? Ook problemen?
Kijk, dat meisje daar uit Syrië heb ik geadopteerd
in die stenen huizen woont ze, mijn vriendin
ze heeft weer nieuwe woordjes Nederlands geleerd

dank u, zegt ze en raakt me even aan
u ziet me echt als mens hier staan
ik kijk naar haar, zie pijn in haar eerst zo speelse ogen
hoe vaak is zij door het leven al bedrogen?

Ik zeg adieu en wandel
uit haar leven 

 

Het Kindermonument van Oosterbeek

(Ter gelegenheid van het Park Vertelt, mei 2025)

 

Als de cirkel van leven, een monument verscholen

Achter bosjes, naalden en rodo’s, paars in de maand juni

Een magische plek voor de gevallen kinderen uit de oorlog

Te simpel om langs te wandelen en een moment stil te staan

Tientallen monsterachtige betonnen tronies staren je aan

 

Ochtendmist fladdert tussen de takken, grijpgrage vingers

Worden uitgestrekt naar de kinderkopjes, ooit van klei

Vuurplaats, hangplek, picknickzitje of speelplaats

Dozen vol speelgoed slapen ondergronds, voor eeuwig begraven

Ik voel aan hard en korrelig beton, ruik de Rijn, hoor de raven

 

Ooit in Wales liep ik het Pembrokeshirepad, rustte bij de steencirkels

En droomde over Stonehenge in Madurodam, kleine grafstenen, kleine magie

De hangjongeren kwamen hier dagelijks, het stonk

Bierflesjes, peuken, friteszakken en een uitgedoofd vuurtje

Op een bord de informatie over dit grafmonument, op een muurtje

 

Denken is dialogisch, zegt de filosoof, ook wanneer je alleen bent

Je oefent tegenspraak in jezelf; zoekend komen nieuwe vragen op

Dialoog geeft een nieuw perspectief. Ik zie schoolkinderen zitten

Op het monument, ze zijn nieuwsgierig en fluisteren

stellen vragen, dagen elkaar uit, lachen en luisteren

 

De stakeholders van Vitesse

Mijn kleinzoon peinsde hardop over de houder van een biefstuk

Onbekend woord voor hem, stakeholder, niet nuttig voor scrabble

 wel voor zijn algemene ontwikkeling, sterkhouders hahaha

De vijf sterkhouders zijn failliet, geld weg, macht weg, jammerdan

Ik ben ook stakeholder van Vitesse, want éénmaal een wedstrijd bezocht

En drie keer een concert: Bruce Springsteen (springsteen in het Nederlands)

Met stip op één

Ik neem een aandeel in de nieuwe amateurclub

Mijn dochter belde dat het chaos is in de stad. Dat belooft wat

Ik had net een kaartje voor de bios gekocht, in Focus

In het centrum van alle ellende, geel-zwart gekleurd

Geef mij maar een patatje oorlog. De wereld draait door

Met tien senioren gaan we vanavond naar een wandelfilm

Rustgevend, tot nadenken aanzettend, nieuwe paden scheppend

Veel stilte binnen… en buiten?

Verdriet, wanhoop, en dus knokpartijen

augustus 2025)

 

Herenleed op de tennisclub

 

zes fitte senioren sloffen over de tennisbaan

hun handen diep in de zakken vanwege regen en kou

de banen zijn waardeloos, zeggen ze, het gravel is modder

ijs in de grond, het water kan niet weg

het zonnetje schijnt ook never nooit, zeggen ze

kunnen we vandaag alwéér de schrapers laten staan

 

          -mijn nieuwe heup is nog stijf, links moet ook gerenoveerd

           -mijn nieuwe knie loopt ook al niet gesmeerd

          -gebruik toch een rolstoel, riposteert de man met de grauwe staar

          -wàt zèg jè? Vanwege zijn bloeddruk is de oudste man stokdoof

          -en jouw prostaat? Komen er nog druppeltjes door?

 

ze praten luid

hun gehoorapparaten maken ruis

en liggen thuis.

in hun eigen mannenschuur zijn ze hier

hun eigen mannending

 

ze pakken een bakkie troost

mopperen op Ajax, Vitesse heeft geen kans

en dus winnen ze het never nooit

van die voormalige godenzonen

 

ze gaan toch maar vegen

regen is een zegen...

(2017)